Bloğuma hoşgeldin adını bilmediğim okuyucu

Yazmak oldum olası bana "çekici" gelmiştir. İnsan ardında bir şeyler bırakmak için mi yoksa yaşadıklarını unutur korkusuyla mı yazma ihtiyacı duyar bilinmez ama mağaradaki kayalardan günümüzdeki bilgisayar ekranına yazmaya kadar ilerletmiş bu işi. Bu süregelen yazma ihtiyacı bende de aynen devam ediyor. Haliyle bende kağıt kalem kullanımından dünyanın vazgeçilmezi olan blog yazılarına ilerlettim bu işi..

10 Şubat 2010 Çarşamba

Antropoloji, Fotoğraf ve Ben

Hayatımın vazgeçilmez kazanımları sosyal antropoloji ve fotoğraf. Biriktirmek için ikisi de inanılmaz güzellikte. Biriktirmek için yazmak not almak gerekir haliyle. Çocukluk yıllarında günlük tutma alışkanlığıma, ablamı günlüğümü okurken yakalamam sonucunda uzun bir süre ara vermiştim. Ama yazmak her zaman benim için aynı güzellikte kaldı. Bu ara boyunca daha yoğunlukla aktarımlarımı şiir yazarak yaptım. Şimdilerde her ikisini de yapıyorum...

Sosyal antropoloji ile tanıştığım üniversite yıllarım sanırım hayatımın en güzel yıllarıydı. Mesleğimi yapamasam da hiçbir zaman uzaklaşmadım kendimden. Kendimden diyorum çünkü o yıllarda bende çok büyük değişimler sağladı antropoloji. Yeniden oluşturdu beni.

Bu nedenle böyle söylüyorum gönül rahatlığıyla. Yine aynı yıllarda beni fotoğrafın o büyülü gözüyle tanıştıran Görsel belgeleme dersi hayatımda bir başka değişime daha yol açtı. Zihnimdeki yansımanın dondurulması. Fotoğraf makinasına artık çocukluğumdaki gibi zar zor ulaşmıyordum. Çocukluğumda evde bulunan… makinalara hayran hayran bakar ancak anne ve babamın bozulacaklar kaygısı nedeniyle oldukça pahalı bu makinalara dokunamazdık. Ama artık benim için bu daha kolaydı. Üniversiteden bitirme teziyle mezun oldum. Zaman zaman o verilerden de bahsetmek istiyorum size.

Sonuç olarak sosyal antropoloji ve fotoğraf taa çocukluk yıllarıma dayanan bir cevherden değil kendi isteğim ve arzumla seçtiğim vazgeçilmezlerim oldular. Böylelikle sosyal olaylar karşısında kalemime sarılıp yazı yazıyorum. Ve vakit buldukça değil vakit yaratarak fotoğraf makinem elimde yaşamı kendi gözümle karelere döküyorum.

Sonuç; keyifle geçen zaman ve gün gittikçe çoğalan bilgi..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder