Hamileliğimin ilk aylarında yaşadığım bulantılar ve halsizlik artık neredeyse bitti. Şimdi ara sıra tansiyon problemi yaşıyorum ama aslında oğlumu kucağıma alacağım o muhteşem anı bekliyorum. Zaman zaman onu kucağıma aldığım anı hayal ediyorum zaman zaman eşimle birlikte oğlumuzla gülücükler attığımızı. Sıkıntılı dönem geçince odak noktası sadece doğum zamanı ve sonrası oluyor.
Bazı anneler gibi herşeyi detayıyla öğrenmeye çalışan ve sürekli internet başında oturup araştıran bir anne değilim. Galiba duyacağım olumsuz şeylerden kendimi sakınmamın yolu bu benim için:)
Bu arada yarın annler günü ama ben şimdiden tüm annelerin ve kuzenlerini, yeğenlerini ya da başkalarını kucaklayan, şevkatle saran doğurmadan annelik yapan "anne"lerin gününü kutluyorum. Yarın doya doya sarılıp koklayarak kutlayacağım ama annemin de anneler günün kutlamadan geçemeyeceğim:) Genelde çocukla birlikte annelerin kıymeti anlaşılır derler ama benim annem bana her zaman kıymetli. Üstelik babamı halen yaşatan tek kaynak benim için. Onu seviyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder