Tuna'nın doğumuna az kaldı...

Biraz fazla ara veriyorum yazılarıma ama öyle tatlı ve keyifli bir telaş içindeyim ki, oğlumu kucağıma almama yaklaşık bir ay kadar bir zaman kaldı. Onun gelişine hazırlık yapmak için kolları sıvadım:) Ben öyle tüm hamileliği boyunca hazırlıkları tamamlayan bir anne adayı olmadım. Bu iyi mi kötü mü derseniz cevabını bu her anneye göre değişir diye verebilirim...

Anne olmak! Artık düşündükçe içimi saran heyecan beni aşıyor. Onun ilk haberini almak, benim için zor geçen mide bulantıları, onu içimde hissetmeye başlamanın tarifsiz güzelliği, yüzüstü uyumayı seven biri olarak artık yan yatmaya alışmaya çalışmak, gün geçtikçe ağırlaşmak ki bu benim için 9. ayın içinde olmak, henüz karşılaşmadığımız için yüzünü ellerini hayal etmek, ona zarar gelmemesi ve iyi beslenmesi için onu düşünmek, geleceğini şimdiden düşünmek, 7-4 ya da 8-4,5 tansiyona bedenimin nasıl alıştığına şaşırmak, bu gün neden daha az hareket ediyor diye endişelenmek ve onu hiç bir karşılığı olmadan çok ama çok sevmek benim için anne olmak. Biliyorum o büyümeye başladığında başka şeyler de eklenecek bu listeye:) Bu güzel duyguyu yaşayabildiğim için kendimi şanslı hissediyorum.

Fotoğraflar mı nerede? Onlar hazırlanıyor:)) Bu arada web sitemi de hazırlıyorum. Artık zamanı gelmiş geçiyordu bile. Doğum sonrası fotoğraflara devam. Özledim işimi...

Küçük notlar...

Hamileliğimin ilk aylarında yaşadığım bulantılar ve halsizlik artık neredeyse bitti. Şimdi ara sıra tansiyon problemi yaşıyorum ama aslında oğlumu kucağıma alacağım o muhteşem anı bekliyorum. Zaman zaman onu kucağıma aldığım anı hayal ediyorum zaman zaman eşimle birlikte oğlumuzla gülücükler attığımızı. Sıkıntılı dönem geçince odak noktası sadece doğum zamanı ve sonrası oluyor.

Bazı anneler gibi herşeyi detayıyla öğrenmeye çalışan ve sürekli internet başında oturup araştıran bir anne değilim. Galiba duyacağım olumsuz şeylerden kendimi sakınmamın yolu bu benim için:)

Bu arada yarın annler günü ama ben şimdiden tüm annelerin ve kuzenlerini, yeğenlerini ya da başkalarını kucaklayan, şevkatle saran doğurmadan annelik yapan "anne"lerin gününü kutluyorum. Yarın doya doya sarılıp koklayarak kutlayacağım ama annemin de anneler günün kutlamadan geçemeyeceğim:) Genelde çocukla birlikte annelerin kıymeti anlaşılır derler ama benim annem bana her zaman kıymetli. Üstelik babamı halen yaşatan tek kaynak benim için. Onu seviyorum..